الامام انیس الرفیق...

امام رضا (علیه السلام) می فرمایند:

الامام انیس الرفیق والوالد شفیق والاخ شقیق والام بره بالولد الصغیر...

امام انیسیست رفیق وپدری است دلسوز وبرادریست همزاد( دوقلو )ومادریست مهربان نسبت به فرزند کوچک خود(فرزند کوچک کثیف کاری اش زیاد است)...

 درجات دوستی به ترتیب زیر است:

1.آشنا)کسی را فقط میشناسیم مانند سوپری محله

2.دوست)مانند دوستان درون مدرسه که کمی باهم گفتگو میکنیم

3.رفیق)کسی که با آن درد و دل های خود را دریان میگذاریم و با او به بیرون میرویم

4.انیس)می توان گفت در دنیای امروزی وجود ندارد

.

.

.

.

طبق حدیث بالا امام انیسیست رفیق یعنی مرحله پنجم که از انیس هم بالاتر است و خود را پدری دلسوز می خوانندو برادری همزاد!!!یعنی چه قدر امام سطح خود را پایین می آورد که خود را همزاد مردم می خوانندو جالب تر آنکه خود را مادری دلسوز نسبت به فرزند کوچک خود میخوانند.همانطور که در بالا توضیح دادم برای چه فرزندکوچک؟زیرا فرزند کوچک کثیف کاری اش زیاد است!!!

.

.

.

.

چه خوب است هنگام دعا بگوییم یاصاحب الزمان شما مگر پدر من نیستید و خود را برادر همزاد و انیسی رفیق و مادری مهربان نسبت به فرزند کوچک خود خواندید ...

حجاب

دیگه از این وضع خسته شده بودم دیگه روزی نبود آسایش داشته باشم هر روز که از خوابگاه به سمت دانشگاه تو راه دوست داشتم بمیرم آخه هر پسری رد میشد یکی از این جملات رو میگفت

برسونمت؟سوار میشی؟ کجا میری؟...

به فکر این افتادم که برم شهر خودمون و تحصیلو ول کنم تا اینکه یه روز یه کم زودتر رفتم امامزاده نزدیک خوابگاه وسی دقیقه وقت داشتم چادر تو امامزادرو سرم کردم و رفتم کنار ضریح و خیلی گریه کردم وهمونجا خوابم برد بعد یه مدتی حس کردم داره یکی منو تکون میده چشمامو که یکیم باز کردم دیدم یه خانمی داره میگه :بلند شو خانم سر راهی وقتی به ساعت نگاه کردم دیدم پنج دقیقه وقت دارم .سریع از اونجا خارج شدم وراه افتادم به سمت دانشگاه وسط راه که رسیدم یه لحظه صبر کردم دیدم که دیگه پسری منو آزار نمیده یه کم به خودم توجه کردم که ببینم چه تغییری کردم که متوجه شدم هنوز چادر امامزاده سرمه